Το Τέλος Του Μονοπολικού Κόσμου, Οι Ηνωμένες Πολιτείες Δεν Είναι Πλέον Οι Κύριοι Του Πλανήτη Γη !
ΠΗΓΗ : ΑΛΦΕΙΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ
ΚΑΜΠΕΡΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΥΠ. ΒΟΥΛ. Β3 ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ
Μεντβέντεφ: Το Τέλος Του Μονοπολικού Κόσμου, Οι Ηνωμένες Πολιτείες Δεν Είναι Πλέον Οι Κύριοι Του Πλανήτη Γη !
Μια συνέντευξη που αξίζει να διαβαστεί μέχρι τέλους !!!
Ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ , σε συνέντευξή του στο RIA Novosti και το RT, αξιολόγησε τις ενέργειες των δυτικών χωρών κατά της Ρωσίας στο πλαίσιο της κατάστασης στην Ουκρανία, σχολίασε την ειδική στρατιωτική επιχείρηση και τη στάση της Ρωσίας. η κοινωνία απέναντί της, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εγκαταλείπουν τη χώρα, μίλησε για ρωσοφοβία και είπε εάν η Ευρώπη θα μπορέσει να αρνηθεί το ρωσικό αέριο.
– Πριν από δώδεκα χρόνια δώσατε μια συνέντευξη στο έγκυρο έντυπο The Wall Street Journal και είπατε ότι θεωρείτε τη Ρωσία ευρωπαϊκή χώρα. Το πιστεύεις ακόμα;
Η γεωγραφία παρέμεινε η ίδια. Χωρίς αμφιβολία, η Ρωσία ήταν, είναι και θα είναι ευρωπαϊκή χώρα, αλλά και ασιατική.
Η Ρωσία είναι μια ευρωπαϊκή χώρα τόσο στη γεωγραφία όσο και στην ιστορία. Αν θέλετε, και σύμφωνα με τον πολιτισμικό κώδικα, γιατί ένα σημαντικό μέρος των κατοίκων της χώρας μας αντιπροσωπεύει ακριβώς τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, ο οποίος είναι στενά συνδεδεμένος με τον χριστιανικό πολιτισμό. Αλλά όχι όλοι μας, ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού μας αντιπροσωπεύει τόσο τις μουσουλμανικές πεποιθήσεις όσο και τις άλλες κύριες θρησκείες μας – τον Βουδισμό, τον Ιουδαϊσμό.
– Καταλαβαίνετε ότι δεν μιλάω εξαρχής για γεωγραφία. Και τώρα έχουμε, ακόμη και από τους ανώτατους αξιωματούχους του κράτους, έχω την αίσθηση ότι ακόμα και στα αντίγραφα εξακολουθούμε να εναντιωνόμαστε στην Ευρώπη.
– Είναι αυτοί που προσπαθούν να μας εναντιωθούν σε κάτι, είναι αυτοί που μας εναντιώνονται. Δεν έχουν το μονοπώλιο να αποκαλούνται εκλεπτυσμένοι Ευρωπαίοι, αφού η ανάπτυξη του ευρωπαϊκού πολιτισμού στο σύνολό του έγινε σε όλα τα μέρη της Ευρώπης. Και δεν είμαστε υπό αυτή την έννοια οι κληρονόμοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπως κάποια άλλα κράτη όπου χρησιμοποιούνται οι Ρωμανο-Γερμανικές γλώσσες. Έχουμε τη δική μας ιστορία, αλλά αυτή η ιστορία είναι ακριβώς η ίδια ευρωπαϊκή με τη δική τους. Επομένως, όταν μας λένε ότι δεν είστε πλέον Ευρωπαίοι, φαίνεται μάλλον γελοίο. Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να πω για τον ευρωπαϊκό αυτοπροσδιορισμό. Αλλά αυτό δεν είναι λόγος για κανένα συμπέρασμα, απλώς ρώτησες – σου απάντησα ότι είμαστε περισσότεροι Ευρωπαίοι από αυτούς. Μόνο και όλα.
– Εάν αναπτυχθεί αυτή η ιδέα, προκαλεί έκπληξη το κύμα αντιρωσικών συναισθημάτων που αντιμετώπισε η Μόσχα σε αυτή την κατάσταση. Φαίνεται ότι ολόκληρη η Ευρώπη έχει ενώσει, ακόμα και εκείνες τις χώρες που θεωρούσαμε φίλες, εταίρους, σε κάποιου είδους τεράστιο μίσος για τη χώρα μας, και αυτό εκδηλώνεται σε όλα τα επίπεδα. Οι Ευρωπαίοι, που πάντα δήλωναν πολύ ανεκτικοί, τήρησαν τις αρχές της δημοκρατίας, όπως είπαν, επιτρέπουν στον εαυτό τους τέτοιες δηλώσεις σε σχέση με τη Ρωσία και τους Ρώσους, τους ηγέτες της χώρας.
Σιωπώ για τον Μπάιντεν, ο οποίος… Μου φαίνεται ότι τέτοια λόγια δεν έχουν ακουστεί ποτέ σε αυτό το επίπεδο. Και από την άλλη, αν κοιτάξετε τι επιτρέπει η Πολωνία σε αυτήν την κατάσταση, ίσως ο Μπάιντεν να μην φαίνεται τόσο κακός. Και, αν είναι δυνατόν, θα ήθελα επίσης να διευκρινίσω για την Πολωνία, για να απομακρυνθούμε λίγο ακόμη και από αυτό το κύριο θέμα. Πώς αξιολογείτε τη θέση της Βαρσοβίας σε αυτή την κατάσταση; Γιατί υπάρχει η αίσθηση ότι είναι πολύ αποφασισμένοι όχι μόνο να παίξουν κάποιο βασικό ρόλο σε αυτό, αλλά ακόμη και να δημιουργήσουν κάποιο είδος προτεκτοράτου πάνω από το Lviv, σε εκείνο το τμήμα της Ουκρανίας που ανήκει στο δυτικό τμήμα της. Λοιπόν, αυτή είναι ήδη μια τόσο δεύτερη ερώτηση, πιθανώς από τις δύο που σας κάνω, μια μεγάλη.
( Αλφειός: παρένθετο δημοσίευμα : ΥΠΗΡΧΕ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΩΝΙΑΣ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΕΙ ΕΔΑΦΗ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ; (βίντεο) )
– Πράγματι, η ρητορική είναι πολύ σκληρή. Χωρίς αμφιβολία, είναι καθορισμένο από τη στιγμή, και όλες οι πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη προσπαθούν να εκμεταλλευτούν αυτή την κατάσταση, για να το πω ωμά, για να πετύχουν τους δικούς τους εσωτερικούς πολιτικούς στόχους. Και υπάρχουν σε κάθε χώρα: κάποιος έχει εκλογές, κάποιος έχει κρίση, κάποιος χρειάζεται να δημιουργήσει συνασπισμό με κάποιον άλλο. Και για αυτό χρειάζεται πάντα να βρίσκεις έναν στόχο ή έναν εχθρό. Σε αυτή την περίπτωση, η χώρα μας επιλέγεται ως εχθρός. Επομένως, αυτή η ρητορική δεν προκαλεί έκπληξη για μένα, αν και, έχετε δίκιο, περιοδικά ξεφεύγει από την κλίμακα απλώς πέρα από τα όρια της κατανόησης, πέρα από τα όρια, όπως λένε, του καλού και του κακού.
Σε καθημερινό επίπεδο, υπάρχουν επίσης εκδηλώσεις αυτού του είδους ρωσοφοβικής ρητορικής, αν και, μου φαίνεται, αυτά είναι ακόμα περιστασιακά πράγματα. Συγκεκριμένα, συνδέονται με την ανάπτυξη νέων μέσων επικοινωνίας, όπως τα κοινωνικά δίκτυα, επειδή ορισμένα μοντέλα που δεν ήταν τόσο διαδεδομένα πριν εξαπλώνονται τώρα αμέσως. Αλλά γενικά, δεν υπάρχει τίποτα νέο στη ρωσοφοβική ρητορική. Πριν από λίγο καιρό, θυμήθηκα γενικά ότι αυτά είναι τα γνωστά λόγια του Fyodor Tyutchev για το πώς σχεδόν πριν από 150 χρόνια ο δυτικός κόσμος άρπαξε τα όπλα εναντίον της χώρας μας και, στην πραγματικότητα, έκανε τα πάντα για να διασφαλίσει ότι θα μετατραπούμε σε παρίες , σε κάποιο είδος χειραψίας ανθρώπων . Και αυτή η δίωξη συνεχίστηκε για, όπως έγραψε τότε ο Fyodor Tyutchev, 30 χρόνια.
Δεν μπορώ παρά να κάνω μια αναλογία με την περίοδο που σχετίζεται με την ανάπτυξη της σύγχρονης Ρωσίας. Εδώ, η σύγχρονη Ρωσία είναι λίγο πάνω από 30 ετών και όλα αυτά τα 30 χρόνια προσπαθούν να μας κατηγορήσουν για όλα τα θανάσιμα αμαρτήματα, ειδικά τα τελευταία 20 χρόνια. Ότι είμαστε οι κληρονόμοι της Σοβιετικής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένων των ιδεολογικών κληρονόμων, αν και δεν είμαστε οι ιδεολογικοί κληρονόμοι της Σοβιετικής Ένωσης, ότι είμαστε τέτοιοι. Επομένως, δεν υπάρχει τίποτα νέο στη ρωσοφοβική ρητορική που ακούγεται τώρα στη Δύση.
Αυτό λοιπόν δεν είναι κάτι καινούργιο. Κατά καιρούς ακούμε απολύτως απίθανα λόγια, αλλά είμαστε άνθρωποι με καλούς τρόπους και δεν γίνουμε ποτέ προσωπικοί. Κανείς δεν μιλάει, για παράδειγμα, για το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ξεκάθαρα εκφράσει σημάδια γεροντικής άνοιας ή που βρίσκονται ήδη στο δρόμο προς τη γεροντική παράνοια. Κανείς δεν θυμάται τους παππούδες που πέφτουν στις σκάλες του αεροπλάνου, που δεν βρίσκουν τη σωστή κατεύθυνση να πάνε στο γραφείο τους και να πάνε στους θάμνους. Κανείς δεν μιλάει για αυτό, γιατί είμαστε αξιοπρεπείς άνθρωποι και προσπαθούμε να μην σκεφτόμαστε τέτοια πράγματα. Αλλά αυτό είναι θέμα πολιτισμού και παιδείας.
Όσο για την Πολωνία, πρόσφατα χρειάστηκε να μιλήσω και για αυτό το θέμα, ακριβώς λόγω του ρόλου που προσπαθεί να παίξει αυτή τη στιγμή η Πολωνία. Η Πολωνία δεν είναι απλώς ένας πιστός υποτελής των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, που δείχνει την πίστη της με κάθε τρόπο, δείχνει ότι είναι το κύριο προπύργιο των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρώπη. Αλλά η Πολωνία, στην πραγματικότητα, προσπαθεί σε κάποιο βαθμό να εκδικηθεί για αποτυχίες, ίσως ούτε δεκαετίες, αλλά αιώνες, και αν όχι να αναβιώσει τη Rzeсzpospolita, τότε τουλάχιστον προσπαθήστε να υπενθυμίσει ότι κάποτε ήταν ένας πολύ σοβαρός παίκτης στον κόσμο , στην Ευρώπη και, μάλιστα, διεκδίκησε τις δάφνες της αυτοκρατορίας. Και οι σημερινές πολωνικές ελίτ – αντιπροσωπεύονται από αυτό ακριβώς το κόμμα PiS, με επικεφαλής τον Kaczynski Νο. 2,
Θυμάμαι μια λίγο διαφορετική εποχή που προσπαθήσαμε να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις με τους Πολωνούς. Ειδικά μετά τα θλιβερά γεγονότα που συνδέθηκαν με τον θάνατο του Πολωνού προέδρου. Και φάνηκε ότι στην πραγματικότητα όλα αυτά μπορούν να γίνουν, γιατί δεν υπάρχουν αδιάβατα εμπόδια. Αλλά μετά την άνοδο της αντιπολίτευσης στο πρόσωπο αυτού του κόμματος στην εξουσία, η πορεία άλλαξε εντελώς με αυτή την έννοια και απέκτησε τέτοια κτηνώδη-ρωσοφοβικά χαρακτηριστικά. Δεν μπορώ να το ονομάσω διαφορετικά από μια τέτοια πολιτική ανοησία, αφού δεν υπάρχει τίποτα άλλο πίσω από αυτό.
Η επιθυμία να συσπειρωθεί το εκλογικό σώμα γύρω τους, οι πιο κατηγορούμενοι εναντίον της χώρας μας, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι εκεί, και αυτό δεν είναι μυστικό, αυτό είναι ένα μάλλον παλιό φαινόμενο, να το κάνουμε εικασίες και, ως ένα βαθμό, να μπούμε στην Ουκρανία υποθέσεων. Επιπλέον, ένας αρκετά μεγάλος αριθμός Ουκρανών προσφύγων είναι πλέον συγκεντρωμένος στην Πολωνία και οι Πολωνοί προσπαθούν να μετατρέψουν αυτό το θέμα προς όφελός τους. Παίρνουν κάποιες αποφάσεις, όχι μόνο για να στηρίξουν πρόσφυγες, πρόσφυγες, φυσικά, μπορείς να το μετανιώσεις, αλλά για να τιμωρήσουν τη Ρωσία με έναν επιπλέον τρόπο. Προτείνονται κάποιες νέες κατασκευές, ακόμη και για αλλαγή του συντάγματος προκειμένου να αποσυρθεί η ρωσική κρατική περιουσία. Χθες ελήφθη απόφαση για απέλαση μεγάλου αριθμού διπλωματών.
Ωστόσο, δεν καταλαβαίνω πραγματικά σε τι οδηγούν όλα αυτά. Διότι αν διώξεις έναν συμμετρικό αριθμό διπλωματών, τότε, στην πραγματικότητα, θα πρέπει να κλείσουν την πρεσβεία τους. Είναι καλό? Σε τελική ανάλυση, αυτή είναι η επιλογή του κάθε κράτους. Είτε θα διατηρήσει διπλωματικές σχέσεις είτε όχι. Γενικά όμως αυτή η πορεία είναι απολύτως καταστροφική.
Και τονίζω για άλλη μια φορά ότι η πολωνική ηγεσία προσπαθεί απλώς να επιδείξει τα πιο πιστά αισθήματα προς την αμερικανική διοίκηση και, επ’ αυτού, να λάβει πρόσθετα μερίσματα, χρηματοοικονομικά, οικονομικά και, φυσικά, πολιτικά εντός της χώρας.
Όλα αυτά είναι λυπηρά και δεν θα οδηγήσουν σε τίποτα καλό. Όπως είναι φυσικό, τις ενέργειές τους θα ακολουθήσει μια συμμετρική αντίδραση ή αμοιβαίες αποφάσεις, που σε αυτή την περίπτωση λαμβάνονται σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Απλώς θα βρεθούμε σε μια κατάσταση όπου ουσιαστικά θα σταματήσουμε να μιλάμε μεταξύ μας. Είναι καλό για την Πολωνία; Δεν ξέρω, είναι στο χέρι τους να αποφασίσουν στο τέλος.
– Ντμίτρι Ανατόλιεβιτς, φυσικά, δεν είμαστε στο Γενικό Επιτελείο και δεν είμαι εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας, αλλά θα σας πω ειλικρινά, οι φίλοι και οι γνωστοί μου ρωτούν συνεχώς πόσο θα διαρκέσει η ειδική επιχείρηση, σαν να θα τα παρω και τι θα σου πω. Και εμείς, τώρα, όπως είπα, δεν βρισκόμαστε στο ανάχωμα Frunzenskaya, αλλά εδώ γράφεται: Συμβούλιο Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Μπορείτε να ρωτήσετε τι πιστεύετε προσωπικά για την πορεία της ειδικής επιχείρησης και πώς ανταποκρίνεται πραγματικά στους στόχους που ανακοινώθηκαν.
– Η ειδική επιχείρηση έγινε πρωτίστως γιατί οι στόχοι που έθεσε το ρωσικό κράτος δεν επιτεύχθηκαν μέσω της διπλωματίας. Αυτό είπε ο Πρόεδρος όταν ανακοίνωσε την έναρξη ειδικής επιχείρησης.
Η πορεία της επιχείρησης, τα σχέδια για την υλοποίησή της καθορίζονται από τον Ανώτατο Γενικό Διοικητή. Σύμφωνα με το σύνταγμα, είναι ο πρόεδρος. Ο Πρόεδρος έδωσε τις εκτιμήσεις του. Η επιχείρηση προχωρά σύμφωνα με το σχέδιο. Το σχέδιο αυτό εκπονήθηκε και εγκρίθηκε από τον Ανώτατο Διοικητή. Επομένως, τώρα δεν θα δώσω καμία πρόσθετη αξιολόγηση, μου φαίνεται ότι αυτή είναι μια εντελώς εξαντλητική αξιολόγηση που δόθηκε από τον πρόεδρο.
Όμως είναι προφανές ότι η επιχείρηση θα συνεχιστεί μέχρι να επιτευχθούν οι στόχοι που έθεσε ο Πρόεδρος της χώρας. Αυτοί οι στόχοι αφορούν το μέλλον της Ουκρανίας. το καθεστώς της Ουκρανίας ως ουδέτερου κράτους, ενός κράτους που δεν ακολουθεί αντιρωσική πολιτική, ενός κράτους που δεν είναι στρατιωτικοποιημένο και ενός κράτους που θα έπρεπε να είναι ο κανονικός μας γείτονας.
Ως εκ τούτου, μέχρι να επιτευχθούν τα αποτελέσματα της αποστρατικοποίησης και αποναζοποίησης της Ουκρανίας, η επιχείρηση πρέπει να συνεχιστεί -όπως την επινοήθηκε ο πρόεδρος της χώρας, όπως αποφασίστηκε.
– Παρόμοιες ενέργειες που έχουν κάνει επανειλημμένα οι Ηνωμένες Πολιτείες, εξάλλου, σε περιοχές που σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με τα άμεσα συμφέροντά τους ή δεν είναι γείτονές τους και δεν τις απειλούν, για παράδειγμα στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, δεν οδήγησαν ποτέ σε μια τόσο μεγάλης κλίμακας και παγιωμένη απάντηση από τη συλλογική Δύση. Δηλαδή, κανείς ως απάντηση σε έναν βομβαρδισμένο γάμο στο Αφγανιστάν δεν έκλεισε τα ευρωπαϊκά καταστήματα ρούχων στις Ηνωμένες Πολιτείες και δεν υπήρξαν άλλες συνέπειες. Με τι το συνδέετε; Γιατί τέτοια ανταπόκριση στις ενέργειές μας, οι οποίες, όπως λέτε, είναι απολύτως δικαιολογημένες ως προς τη διασφάλιση της ασφάλειάς μας;
– Δεν θα πω τίποτα εξαιρετικό εδώ, είναι αρκετά σαφές: οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους εκτός του πλαισίου του διεθνούς δικαίου, στέκονται πάνω από όλους.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, όταν ένα τέτοιο διπολικό σύστημα του κόσμου, βασισμένο στην αντιπαράθεση μεταξύ του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, κατέρρευσε, θεωρούσαν τους εαυτούς τους νικητές και τους μόνους ωφελούμενους από την κατάρρευση του Σοβιετικού Ενωση. Αν και στην πραγματικότητα η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε όχι λόγω των δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ, αλλά για εσωτερικούς λόγους. Και επομένως συμπεριφέρονται ανάλογα: πιστεύουν ότι είναι πέρα από τη δικαιοδοσία κανενός, αλλά έχουν το δικαίωμα να κρίνουν τους πάντες, έχουν το δικαίωμα να λαμβάνουν αποφάσεις, έχουν το δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν.
Αρκετοί παράγοντες βοηθούν σε αυτό. Πρώτον, οι Πολιτείες είναι μια πολύ ισχυρή οικονομικά χώρα. Δεύτερον, είναι μια χώρα που εκδίδει το κύριο αποθεματικό νόμισμα και το κάνει με μεγάλη χαρά, αυξάνοντας συνεχώς το εσωτερικό της χρέος, και, στην πραγματικότητα, ολόκληρος ο κόσμος είναι πιστωτές των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής από αυτή την άποψη. Όλος ο κόσμος μπορεί να υποφέρει, να βυθιστεί σε κρίσεις και οι Αμερικανοί να τυπώνουν δολάρια. Ως εκ τούτου, από αυτή την άποψη, νιώθουν πλέον την πλήρη ατιμωρησία τους. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που οι ενέργειες που κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες όπου κι αν βρίσκονται -Αφγανιστάν, Ιράκ, Βιετνάμ πριν από μερικές δεκαετίες- δεν λαμβάνουν καμία διεθνή νομική αξιολόγηση.
Αλλά κατά την περίοδο που υπήρχε ο πόλεμος του Βιετνάμ, υπήρχε ακόμα η Σοβιετική Ένωση και γινόταν μια αρκετά σοβαρή συζήτηση για αυτό το θέμα σε διεθνείς πλατφόρμες. Η Σοβιετική Ένωση, όπως γνωρίζετε, βοήθησε το Βιετνάμ και οι Αμερικανοί, κατά συνέπεια, ακολούθησαν την πολιτική τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πώς τελείωσε, όλοι ξέρουν. Δεν μιλάω για το γεγονός ότι το Βιετνάμ βρίσκεται σε απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, και ως αποτέλεσμα αυτής της επιχείρησης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής – θυμάμαι ότι κάποτε μίλησα με Βιετναμέζους φίλους, όχι με όλους το θυμάται ακόμα και στη χώρα μας, γιατί έχει περάσει πολύς καιρός – και έτσι, ως αποτέλεσμα των δραστηριοτήτων των Αμερικανών στο Βιετνάμ, σχεδόν σε όλη τη δεκαετία του 1960, συνολικά περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Βιετναμέζοι πέθαναν, σκεφτείτε αυτό το νούμερο. Πάνω από ένα εκατομμύριο! Εκεί είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες
Ακόμη και τότε δεν έλαβε καμία σκληρή αξιολόγηση, παρά το γεγονός ότι υπήρχε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και υπήρχε η Σοβιετική Ένωση. Και αφού η Σοβιετική Ένωση εξαφανίστηκε από τον χάρτη του κόσμου, το Σύμφωνο της Βαρσοβίας κατέρρευσε, ασυγκράτησαν εντελώς, πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Ένα παράδειγμα αυτού είναι η Γιουγκοσλαβία. Τι έγινε εκεί? Εκεί, στην πραγματικότητα, υπήρξε παραβίαση οποιωνδήποτε κανόνων του διεθνούς δικαίου χρησιμοποιώντας, παρεμπιπτόντως, ένοπλες δυνάμεις διαφόρων χωρών και πυρομαχικά, συμπεριλαμβανομένων, όπως γνωρίζετε, πυρομαχικών με απεμπλουτισμένο ουράνιο. Τι βαθμολογία έλαβε; Αλλά καμία. Θεώρησαν ότι μπορούσαν να το κάνουν, βρήκαν έναν λόγο, έναν λόγο, για να ενεργήσουν με αυτόν τον τρόπο, και αυτό είναι όλο. Τώρα, σε επίπεδο μεμονωμένων Ευρωπαίων ηγετών, λένε: «Λοιπόν, ναι, ίσως ενθουσιάστηκαν λίγο». Εδώ είναι όλη η ιστορία για εσάς.
Επομένως, ο τρόπος που συμπεριφέρονται οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στον κόσμο εξηγείται από το γεγονός ότι κάποια στιγμή θεώρησαν ότι δεν είχαν πλέον ανταγωνιστές. Κάνουν όμως λάθος, γιατί η ζωή δεν σταματάει, οι διεθνείς σχέσεις αναπτύσσονται, οι χώρες μεγαλώνουν και αναπτύσσονται. Και επομένως είναι προφανές ότι θα διαμορφωθούν νέοι πόλοι στις διεθνείς σχέσεις. Υπάρχει η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, υπάρχει η Ινδία και τέλος υπάρχει η Ρωσική Ομοσπονδία. Επομένως, ο μονοπολικός κόσμος έφτασε στο τέλος του. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πλέον ο κύριος του πλανήτη Γη.
– Φυσικά, δεν είναι μυστικό για εσάς ότι μετά την έναρξη της ειδικής επιχείρησης κάποιοι Ρώσοι, όπως λένε, ετοίμασαν τις βαλίτσες τους και έφυγαν από τη χώρα. Το μόνο ερώτημα είναι: είναι αυτό ένα εισιτήριο μονής διαδρομής ή όχι;
– Πώς ξέρω.
– Ήθελα λοιπόν να σας ρωτήσω, τι μπορείτε να πείτε σε αυτούς τους ανθρώπους που πήραν μια τέτοια απόφαση;
– Κάθε άνθρωπος είναι ο σιδεράς της δικής του ευτυχίας. Πήραν μια απόφαση – είναι δικαίωμά τους. Κάποιος έφυγε για λίγο, όπως το καταλαβαίνω. Απλά σκέφτεσαι τις όποιες συνέπειες για τον εαυτό σου, ίσως κάποιος να έφυγε οριστικά. Αυτή είναι η προσωπική τους απόφαση. Δεν θα τους καταδικάσω καν, και δεν θα το σχολιάσω με κανέναν τρόπο.
Είναι προφανές, για μένα πάντως, ότι κάποιο σημαντικό μέρος του κόσμου θα επιστρέψει. Επειδή σε κάθε περίπτωση, μια ειδική επέμβαση, εξακολουθεί να επηρεάζει κατά κάποιο τρόπο την ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων, οι άνθρωποι το σκέφτονται. Πρέπει να είχε επίδραση και σε κάποιους από εσάς. Αλλά όχι περισσότερο.
Νομίζω ότι κάτι άλλο είναι πιο σημαντικό για το κράτος. Αυτή τη στιγμή, για παράδειγμα, υπάρχει ένα πρόβλημα με το πώς, ας πούμε, οι προγραμματιστές σχετίζονται με όλα αυτά τα συμβάντα. Δεδομένου ότι έχουν μια διεθνή επιχείρηση και ήμασταν αποκομμένοι από παντού, συμπεριλαμβανομένων των μέσων πληρωμής, και από τραπεζικές ευκαιρίες και από επαφές με μεγάλους ξένους εργολάβους, αυτό το γεγονός ήταν δύσκολο για αυτούς. Και καταλαβαίνω μόνο τα κίνητρά τους, γιατί προσπαθούν να βρουν τη θέση τους κάτω από τον ήλιο. Για αυτό, η κυβέρνηση έχει ετοιμάσει μια σειρά από προτάσεις, ο πρόεδρος υπέγραψε διάταγμα. Ας ελπίσουμε ότι το κράτος θα μπορέσει να αναμείξει αυτόν τον αντίκτυπο, και όμως ένα σημαντικό μέρος των ειδικών της πληροφορικής θα παραμείνει στη χώρα, θα μπορέσουμε να τους κρατήσουμε. Εδώ είναι το πραγματικό πρόβλημα. Και από αυτή την άποψη, αυτοί οι ειδικοί είναι πολύ σημαντικοί για μένα, είναι σε έλλειψη στην αγορά, τους λυπάμαι ως άνθρωπος, γιατί βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Παρά το γεγονός ότι εμείς, φυσικά, δεν λάβαμε αυτές τις περιοριστικές αποφάσεις, εντούτοις, πρέπει να το σκεφτούμε.
– Καταλαβαίνω ότι δεν θέλετε να αξιολογήσετε, αλλά απλώς μου φαίνεται ότι είναι πολύ σημαντικό για αυτούς τους ανθρώπους να ακούσουν εάν η Ρωσία τους περιμένει πίσω. Και κάποιο μήνυμα από εσάς είναι ένα θεμελιωδώς σημαντικό σημείο.
– Κοίτα, αυτοί που μόλις έφυγαν, δεν θα δώσω ηθική εκτίμηση, γιατί δεν ξέρω τα κίνητρα του καθενός τους, μπορεί να είναι διαφορετικά. Όπως λένε, μην κρίνεις, για να μην κριθείς. Θέλουν να επιστρέψουν. Αυτός που δεν επιστρέψει, ξαναλέω, πιθανότατα θα είναι προσωπική του επιλογή, και κάποιοι δεν χρειάζεται να λυπούνται.
Υπάρχει όμως μεγάλη διαφορά μεταξύ αυτών που απλά έφυγαν, και εκείνων που εκφράζουν ενεργή θέση διαφωνίας με τις αποφάσεις των αρχών, με τη διεξαγωγή ειδικής επιχείρησης, επιπλέον παίρνουν και τη θέση της άλλης πλευράς. Εδώ είναι.
Προχωρώ από το γεγονός ότι σε μια κανονική κατάσταση, η κριτική στις αποφάσεις των αρχών, συμπεριλαμβανομένης της ανώτατης αρχής, είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό. Λοιπόν, δεν μου αρέσει. Δεν μου αρέσουν αυτές οι αποφάσεις, δεν συμφωνώ με αυτό, γενικά πιστεύω ότι αυτό θα οδηγήσει σε κακές συνέπειες, και ούτω καθεξής. Είναι εντάξει. Όχι όμως σε αυτή την κατάσταση.
Γιατί αλλιώς μπορούμε να γλιστρήσουμε στη θέση των Μπολσεβίκων, συμπεριλαμβανομένου του Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν, ο οποίος κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ευχήθηκε ήττα της πατρίδας τους στον πόλεμο. Και αυτό δεν είναι απλώς ένα ανήθικο πράγμα, αυτό είναι μια προδοσία. Και αυτοί οι άνθρωποι, βάζουν τον εαυτό τους σε αυτή τη θέση. Και, χωρίς αμφιβολία, αυτοί οι άνθρωποι έγιναν χειραψίες. Αλλά υπάρχουν λίγοι τέτοιοι άνθρωποι. Είναι επίσης. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει για όσους απλώς έφυγαν για κάποιο λόγο – ε, το ξαναλέω, αυτό είναι προσωπικό θέμα. Επομένως, είναι απαραίτητο να γίνει διάκριση μεταξύ της απλής αποχώρησης, ανεξάρτητα από τους λόγους για αυτό, από την προδοσία. Αυτά είναι διαφορετικά πράγματα.
– Και τι πιστεύετε, αυτοί που έχουν μείνει, στη ρωσική κοινωνία, στη Ρωσία συνολικά, έχουν μια ενοποίηση για την επιχείρηση στην Ουκρανία τώρα;
– Φυσικά και έχω. Και αυτό δεν είναι η γνώμη μου, το δείχνει η κοινωνιολογία, όλα τα δεδομένα δημοσιοποιούνται, και ό,τι κι αν λένε οι κακεντρεχείς επικριτές μας, αυτή η εδραίωση είναι προφανής.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, που δείχνουν κοινωνιολογικές έρευνες, τα τρία τέταρτα του πληθυσμού της χώρας υποστηρίζουν τη διεξαγωγή ειδικής επιχείρησης. Αν μιλάμε για τη βαθμολογία του ανώτατου αξιωματούχου, δηλαδή του προέδρου της χώρας μας, τότε αυτή η βαθμολογία είναι ακόμη μεγαλύτερη. Αυτή, στην πραγματικότητα, είναι η εξυγίανση.
Δεν μιλώ για την επίδειξη αυτού του είδους ενότητας, όπως, για παράδειγμα, πρόσφατα στο Λουζνίκι. Βλέπετε, αυτό αξίζει πολλά και δείχνει πώς αντιλαμβάνεται ο κόσμος τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας.
Θα το ξαναπώ. Μπορεί να είστε δυσαρεστημένοι με ορισμένες αποφάσεις των αρχών, είναι φυσιολογικό να ασκείτε κριτική στις αρχές. Αυτό είναι μέρος της δημοκρατίας. Αλλά σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση είναι αδύνατο να ακολουθήσει μια αντικρατική γραμμή, γιατί αυτό είναι προδοσία.
Και στη χώρα μας, δυστυχώς, συνέβησαν τέτοια πράγματα στην ιστορία της χώρας μας. Και σε μια σχετικά πρόσφατη περίοδο. Όταν ο κόσμος πήγε στο εξωτερικό και άρχισε να επικρίνει το κράτος του. Ξέρετε, υπάρχει επίσης ένας πολιτιστικός κώδικας, παρεμπιπτόντως, ο οποίος είναι κοινός σχεδόν σε όλες τις χώρες. Μπορείς να επικρίνεις οτιδήποτε στο εσωτερικό της χώρας, αλλά αν έχεις φύγει στο εξωτερικό, τότε δεν είναι πολύ σωστό να επιπλήξεις τη χώρα σου. Μπορείτε να επικρίνετε τις αρχές και τη χώρα σας, αλλά όχι σε κατάσταση πολέμου ή ειδικής επιχείρησης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που πολεμούν με τα όπλα στα χέρια για την πατρίδα σου, για το μέλλον σου, για την Πατρίδα μας. Και έτσι αντιπαλεύεις τον εαυτό σου σε αυτούς τους ανθρώπους που διακινδυνεύουν το κεφάλι τους, στην πραγματικότητα, δίνουν τη ζωή τους γι’ αυτό. Λοιπόν, έτσι νιώθω για αυτό.
– Και αν μιλάμε για επιχειρηματίες, για μεγαλοεπιχειρηματίες, έχουν εξυγίανση για την ειδική επιχείρηση, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι τώρα, λοιπόν, λαμβάνεται μόνο ο μέγιστος αριθμός μέτρων εναντίον τους. Τους αφαιρούνται τα σπίτια, τα οχήματα, τα γιοτ και οτιδήποτε άλλο. Πώς αισθάνεστε γενικά για αυτό, δεδομένου του γεγονότος ότι η Δύση έλεγε ότι η ιδιωτική ιδιοκτησία πρέπει να τιμάται. Και, γενικά, είναι φυσιολογικό να μπλοκάρουμε λογαριασμούς και να γεμίζουμε σπίτια με πρόσφυγες, σχετικά μιλώντας, να κάνουμε τέτοιες προτάσεις που είναι ξεκάθαρο ότι θα είναι δυσάρεστες για κανέναν.
– Βλέπετε, αν μιλάμε για επιχειρήσεις, αυτό είναι επίσης ένα μέρος της κοινωνίας μας, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων επιχειρήσεων – είναι, όπως λένε, ένοχοι χωρίς ενοχές.
Ας κάνουμε μια ερώτηση: γενικά, τουλάχιστον κάποιος από αυτή τη μεγάλη επιχείρηση είναι τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό ικανός να επηρεάσει ένα μικρό κλάσμα, ένα γιώτα στη θέση της ηγεσίας της χώρας; Σας το λέω ευθέως: όχι, δεν υπάρχει περίπτωση. Γιατί έχουμε διαφορετικά καθήκοντα. Όποιος διαχειρίζεται το κράτος, πρώτα απ ‘όλα, εστιάζει στα συμφέροντα ολόκληρης της χώρας, στα συμφέροντα του λαού της Ρωσίας. Αυτός που διαχειρίζεται τη δική του επιχείρηση (αυτό είναι πολύ σημαντικό έργο), αλλά κάνει μόνο αυτό.
Επομένως, οι υπολογισμοί ότι, περιορίζοντας τις ρωσικές επιχειρήσεις, θα επηρεάσουν κατά κάποιο τρόπο τις αρχές, είναι απολύτως ανούσιοι, είναι απλώς ανόητοι, ανόητοι. Προσπαθούν επίσης να επηρεάσουν τους τομείς της οικονομίας που βρίσκονται πίσω από αυτή τη μεγάλη επιχείρηση. Και αυτοί είναι εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια άνθρωποι μας. Δηλαδή, στην πραγματικότητα, με αυτές τις κυρώσεις ο δυτικός κόσμος προσπαθεί να επηρεάσει τους πολίτες της χώρας μας, να τους πληγώσει. Και, φυσικά, προσπαθήστε να στραφείτε ενάντια στην πορεία της ηγεσίας του κράτους, ενάντια στην πορεία του προέδρου, με την προσδοκία ότι στο τέλος θα δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα για τις αρχές, ότι αυτό θα δημιουργήσει κάποια προβλήματα στους αρχές. Αλλά μου φαίνεται ότι οι άνθρωποι που παράγουν αυτές τις αποφάσεις δεν καταλαβαίνουν απολύτως τη νοοτροπία μας, δεν κατανοούν τη στάση του ρωσικού λαού με την ευρεία έννοια της λέξης.
Ακόμη και εκείνοι που προσβλήθηκαν σε κάποια κατάσταση ή πίστευαν ότι έδωσαν λίγη προσοχή, ή ότι πάρθηκαν κάποιες λάθος αποφάσεις, σε αυτήν την κατάσταση, λέει: «Λοιπόν, ναι, ναι, μάλλον έκαναν λάθος σε κάτι. Αλλά γενικά σε αυτήν την κατάσταση , θα υπερασπιστώ το κράτος Θα είμαι ο μαέστρος της πολιτειακής πορείας». Αυτό, μου φαίνεται, δεν μπορούν να το καταλάβουν απολύτως, όπως δεν μπόρεσαν να το καταλάβουν πριν από 70 χρόνια, και πριν από 100 χρόνια, και κατά τη διάρκεια διαφόρων ειδών ένοπλων εκστρατειών που πραγματοποιήθηκαν, μεταξύ άλλων εναντίον της χώρας μας: τι είδους των περιορισμών, των στερήσεων – μόνο ενώνουν τους ανθρώπους, εδραιώνουν τους ανθρώπους, αλλά δεν τους χωρίζουν. Και αυτός είναι ο κύριος λάθος υπολογισμός τους, αυτό είναι το αδύναμο σημείο αυτών των ανόητων κυρώσεων.
– Μάλλον εδώ θα είναι ενδεικτική η ιστορία με το Συμβούλιο της Ευρώπης, στο οποίο προσπαθούσαν να μας περιορίσουν με κάποιο τρόπο για πολλά χρόνια. Είπατε πριν από λίγο καιρό ότι λίγα μας εμποδίζουν τώρα, ιδίως στο θέμα της θανατικής ποινής, την οποία η Ρωσία εγκατέλειψε προσχωρώντας σε ορισμένες συμβάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ωστόσο, αυτό είναι ένα σημαντικό ερώτημα για την κοινωνία: πόσο ρεαλιστική είναι η επιστροφή σε αυτήν, πόσο απαραίτητη, πόσο πιθανή είναι;
– Ξέρεις, αυτή είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση. Είναι ιδεολογικό, φιλοσοφικό, ηθικό. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι αντιμετώπισης της θανατικής ποινής. Φυσικά, οι απόψεις ήταν πάντα αντίθετες. Τουλάχιστον όμως τώρα μπορούμε να πούμε το εξής: το κίνητρο για την έκδοση μιας σειράς αποφάσεων του Συνταγματικού Δικαστηρίου, αναμφίβολα, ήταν η συμμετοχή της χώρας μας στις συνελεύσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης. Τώρα αυτές οι συμβάσεις έχουν χάσει την ισχύ τους για εμάς.
Ωστόσο, υπάρχουν κατευθυντήριες εξηγήσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου για αυτό το θέμα, υπάρχει η νομική του θέση. Και αυτή είναι μια κυρίαρχη απόφαση, δεν έχει πραγματικά καμία σχέση άμεσα με τη συμμετοχή στο Συμβούλιο της Ευρώπης, αν και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εδώ υπάρχει εσωτερική σύνδεση. Τώρα δεν υπάρχουν περιορισμοί με αυτή την έννοια, αλλά αυτό είναι ένα πολύ περίπλοκο ζήτημα που αφορά όχι μόνο το νομικό, αλλά και το ηθικό στοιχείο, αφού ακόμη και οι κύριες, κανονικές πηγές διαφόρων θρησκειών απαντούν σε αυτό το ερώτημα με πολύ διαφορετικούς τρόπους. Και αυτό δίνεται πρώτα απ ‘όλα προσοχή όταν συζητάμε το θέμα της θανατικής ποινής σε μια συγκεκριμένη χώρα. Κάποια στιγμή στην Ευρώπη εγκατέλειψαν τη χρήση της θανατικής ποινής και το κάναμε κι εμείς. Να σας θυμίσω ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν αρνήθηκαν, στην Κίνα δεν αρνήθηκαν, σε μια σειρά από άλλες χώρες επίσης δεν αρνήθηκαν για αυτά
Αλλά αν επιστρέψουμε στη σημερινή κατάσταση, είναι ως έχει: οι διεθνείς βάσεις έχουν εξαφανιστεί, υπάρχουν εσωτερικές νομικές θέσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Αυτές οι νομικές θέσεις βασίζονται στην τρέχουσα έννομη τάξη, στην τρέχουσα κατάσταση του εγκλήματος. Υποθέτω ότι αν όλα είναι ήρεμα, τότε αυτές οι νομικές θέσεις μπορούν να παραμείνουν οι ίδιες όπως ήταν. Αλλά και οι νομικές θέσεις δεν είναι αιώνιες, αν κάτι αλλάξει στη ζωή της κοινωνίας, τότε αυτές οι νομικές θέσεις μπορούν επίσης να αναθεωρηθούν. Επειδή ακόμη και οι αποφάσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου δεν είναι ιερά γραφή, μπορούν να αλλάξουν. Υπήρξαν τέτοιες περίοδοι στην ιστορία της χώρας μας. Να σας θυμίσω ότι μετά τον πόλεμο η Σοβιετική Ένωση κατάργησε τη χρήση της θανατικής ποινής. Δεν κράτησε πολύ. Πολύ γρήγορα, η θανατική ποινή αποκαταστάθηκε.
Τι θα γίνει στο μέλλον, δεν ξέρω.
– Ντμίτρι Ανατόλιεβιτς, πείτε μας, παρακαλώ, πόσο συχνά σκέφτεστε την πίεση που δέχονται οι πολίτες μας στο εξωτερικό σε καθημερινό επίπεδο. Πολύ συχνά κινδυνεύουν ακόμη και με εξαφάνιση. Είδα ένα τέτοιο κλιπ στο Διαδίκτυο, τη ρωσική πρεσβεία στην Ιρλανδία (μόλις έτυχε να ζήσω εκεί, ο μπαμπάς μου δούλευε εκεί ως παιδί), ήταν όλα καλυμμένα με σπρέι και εκεί κάποιος οδηγός χτύπησε την πύλη, δεν μπορούσα. ούτε καν να το φανταστείς αυτό. Αλλά αυτό μπορεί να ισχύει για κάθε πολίτη της Ρωσίας που βρίσκεται στο εξωτερικό. Όμως ο ΟΗΕ υποστηρίζει ότι μια κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της ρωσοφοβίας στον κόσμο. Πώς μπορείτε να αξιολογήσετε αυτή τη δήλωση και πόσο κατάλληλη είναι η σύνδεση;
– Ποια είναι η θέση του ΟΗΕ, δεν καταλαβαίνω. Ο ΟΗΕ είναι ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος ενώνει περισσότερα από 200 κράτη. Αν μιλάμε για τη θέση αξιωματούχων από τον ΟΗΕ, ίσως.
Θα πω ειλικρινά ότι πρόσφατα οι κυβερνητικές δομές του ΟΗΕ και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών κ. Γκουτέρες έχουν κάνει αρκετές δηλώσεις, κατά τη γνώμη μου, αμφίβολες από την άποψη του διεθνούς δικαίου, δηλώσεις, αφού ο ΟΗΕ έπρεπε να να είστε πάνω από τη μάχη και να μην πάρετε το μέρος μιας ή της άλλης αντιμαχόμενης χώρας. Αλλά είναι ξεκάθαρο ότι τώρα ο βαθμός της ρωσοφοβίας, είπαμε ήδη, περνάει από την οροφή. Αυτό εκδηλώνεται τόσο με επιθέσεις κατά του λαού μας όσο και με πίεση στις διπλωματικές μας αποστολές.
Τι μπορεί να ειπωθεί εδώ; Γενικά, αν μιλάμε για διπλωματικές αποστολές, αυτό είναι ευθύνη της χώρας στην οποία βρίσκεται αυτή η διπλωματική αποστολή. Αυτό είναι το καθήκον του οικοδεσπότη. Μόλις το μέρος υποδοχής αρχίσει να συμπεριφέρεται αδιάφορα για την τύχη της πρεσβείας, κατά κανόνα, οι διπλωματικές σχέσεις είτε αναστέλλονται είτε τερματίζονται. Επομένως, το περιστατικό στο Δουβλίνο, το οποίο αναφέρατε, είναι στη συνείδηση της Ιρλανδίας. Απλώς πρέπει πραγματικά να ανταποκριθούν κατάλληλα σε αυτό.
Σε καθημερινό επίπεδο, φυσικά και παρακολουθώ και διαβάζω, είναι ξεκάθαρο από το Διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα όπου γίνονται πολλές επιθέσεις στη χώρα μας. Μάλλον έχει να κάνει με την τρέχουσα κατάσταση. Κάποιος το κάνει ειλικρινά, κάποιος το κάνει για χάρη της διαφημιστικής εκστρατείας, απλώς και μόνο επειδή είναι πλέον συνηθισμένο. Αλλά αυτό είναι δική τους υπόθεση. Αργά ή γρήγορα, αυτό το κύμα θα υποχωρήσει – έτσι λειτουργεί η ζωή. Ωστόσο, οι αναμνήσεις από αυτό θα μείνουν. Και εμείς το ίδιο. Και οι δικοί μας που βρίσκονται στο εξωτερικό είτε σε επαγγελματικό ταξίδι είτε σε διακοπές. Παραμένει για πολύ καιρό. Και τώρα λένε ότι δεν θέλουμε να δούμε Ρώσους, αλλά είναι προφανές ότι όλοι οι άνθρωποι μας, που εκείνη τη στιγμή αποδείχτηκαν στο εξωτερικό με τη θέληση της μοίρας, θα έχουν όλες αυτές τις αναμνήσεις. Και δεν είμαι σίγουρος ότι θα σχηματίσουν μια καλύτερη αντίληψη για μεμονωμένους Ευρωπαίους από ό,τι ήταν πριν.
Πού είναι αυτή η φιλοξενία, η ανεκτικότητα, η ουδετερότητα για την οποία μιλήσατε σήμερα; Εξαφανίστηκε αμέσως, που σημαίνει ότι δεν ήταν εκεί. Άρα δεν υπήρχε πολιτισμός. Όλα αυτά ήταν εξωτερικά, αλλά στην πραγματικότητα βγήκε μια κούπα που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά αυτού ή εκείνου του πολίτη που ασκεί τη ρωσοφοβία.
Αυτό θα μείνει μαζί μας, θα το θυμόμαστε και αυτό, δεν θα ξεχάσουμε κανέναν που το έκανε αυτό – τόσο σε κρατικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Σε αυτόν τον κόσμο, όλα καταγράφονται πλέον. Καθένας από εμάς έχει ένα ψηφιακό αποτύπωμα. Όλοι όσοι γράφουν διάφορα άσχημα πράγματα για τη Ρωσία, για την πορεία της χώρας μας, για μεμονωμένους πολίτες θα πρέπει να το σκεφτούν. Όλα αυτά θα μείνουν για πάντα στη μνήμη του λαού, έτσι. Δεν φυσάω.
– Αν μου επιτρέπεται, θα ήθελα να μιλήσω για μια ακόμη κατηγορία. Μιλήσατε για επαγγελματίες πληροφορικής που έχουν υποφέρει πολύ από αυτή την άποψη και που θα βοηθηθούν. Θα ήθελα να μιλήσω για τους αθλητές. Διότι λαμβάνονται εις βάρος τους κάποια πρωτοφανή μέτρα: απομακρύνονται από τους αγώνες, αναγκάζονται να συμμετέχουν υπό ουδέτερη σημαία, αναγκάζονται να υπογράψουν κάποιες αναφορές, να κάνουν κάποιες δηλώσεις για αυτό το θέμα. Παράλληλα, καταλαβαίνουμε ότι η ηλικία των αθλητών σε ορισμένα αθλήματα είναι αρκετά μικρή. Θα είναι η Ρωσία στο περιθώριο της αθλητικής ζωής από αυτή την άποψη; Γιατί και εδώ ο ανταγωνισμός είναι πολύ σημαντικός. Είναι σημαντικό για εσάς να αγωνίζεστε με δυνατούς αθλητές. Τώρα φαίνεται ότι όλη η ιστορία ντόπινγκ ήταν μια προθέρμανση.
– Είναι, έχεις δίκιο. Και η Λένα και η Ίλια, σωστά είπες. Αρχικά, θα ξεκινήσω λέγοντας ότι προφανώς οι αθλητές έχουν μια δύσκολη κατάσταση, όπως και οι προγραμματιστές. Αυτό όμως συνέβη με τους προγραμματιστές σχετικά πρόσφατα, όταν αυτοί, οι «φίλοι» μας, προσπάθησαν να μας περιορίσουν από όλες τις πλευρές, να στήσουν ένα σιδερένιο παραπέτασμα – οικονομικό, νομικό. Και οι αθλητές υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό, από το 2014. Πράγματι προετοιμάζονται, αλλά στερούνται αυτούς τους αγώνες. Και αν δεν τους στερήσουν, τότε αναγκάζονται να εκτελέσουν, στην πραγματικότητα, ανώνυμα – χωρίς τη σημαία της Ρωσίας, χωρίς τον ύμνο της Ρωσίας και με κάθε δυνατό τρόπο να αποκηρύξουν την πατρίδα τους. Για να πούμε όχι, είμαστε γενικά μόνο σε προσωπική ιδιότητα, εκπροσωπούμε μόνο τον εαυτό μας. Αλλά αυτό είναι κυνικό, ανήθικο. Δεν μιλάω για τη θέση που πήρε πρόσφατα η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή σε σχέση με τα ΑμεΑ μας. Αυτό είναι γενικά πέρα από την κατανόηση, απλώς κάποιου είδους ασχήμια, αγένεια. Αυτό σημαίνει ότι κοινό μας καθήκον είναι να υποστηρίζουμε τους Παραολυμπιακούς αθλητές με κάθε δυνατό τρόπο, ώστε να νιώθουν κανονικοί άνθρωποι, πλήρως εμπλεκόμενοι στη δημόσια ζωή. Και τους λένε: «Όχι, έχεις κακή κατάσταση, οπότε δεν σε νοιαζόμαστε». Αλλά έρχεται σε αντίθεση με όλα τα ηθικά πρότυπα. Νομίζω ότι η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή έδειξε τον εαυτό της από τη χειρότερη δυνατή σκοπιά.
Και όλα ξεκίνησαν, πραγματικά, πριν από οκτώ χρόνια και συνδέθηκαν με συγκρούσεις γύρω από το ντόπινγκ. Τι κρύβεται όμως, είναι προφανές ότι υπάρχει πρόβλημα ντόπινγκ στη χώρα μας, αυτό το αναγνώρισαν όλοι, και υπάρχει ενοχή. Αλλά να θεωρήσουμε ότι είμαστε οι μόνοι που χρησιμοποιήσαμε ντόπινγκ, εννοώ τη Ρωσική Ομοσπονδία, Ρώσους προπονητές, αθλητές, είναι ακριβώς η ίδια αγένεια και κυνισμός. Και άλλοι το έχουν χρησιμοποιήσει. Όλοι όμως πήραν τα όπλα εναντίον μας. Ακριβώς γιατί το έργο το έθεσαν και πάλι οι «φίλοι» μας σε μεγάλο βαθμό από τον αγγλοσαξωνικό κόσμο. Πετάξτε τη Ρωσία από τον αθλητισμό. Για τι? Και πάλι, προκειμένου να δημιουργηθεί δυσαρέσκεια για την πορεία της Ρωσίας εντός της χώρας και να ενθαρρυνθεί ο κόσμος να λάβει κάποια μέτρα για αυτό το θέμα. Επομένως, οι αθλητές μας υποφέρουν από το 2014. Αλλά θα τους υποστηρίξουμε με κάθε δυνατό τρόπο, προσπαθούν να διεξάγουν όσο το δυνατόν περισσότερους εσωτερικούς διαγωνισμούς, προσπαθούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους σε όλες τις περιπτώσεις. Αν και τώρα είναι πολύ, πολύ δύσκολο.
Και αυτές οι αποφάσεις ελήφθησαν από πολύ συγκεκριμένα άτομα στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, στην ενωμένη Ευρώπη, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, στη Μεγάλη Βρετανία, ανεξάρτητη πλέον από αυτή την ενωμένη Ευρώπη. Και είναι προφανές ότι αυτές οι αποφάσεις έχουν άμεσους συντάκτες. Και ακριβώς εναντίον τους θα διοχετευθεί η δυσαρέσκεια των στερημένων του αθλητισμού.
– Ο Πρόεδρος επιμένει τακτικά ότι η Ρωσία στις ενέργειές της υπερασπίζεται τον εαυτό της από τις επιθετικές ενέργειες της Δύσης. Και είπατε σε πρόσφατη συνέντευξη ότι η χώρα έχει αρκετή δύναμη για να βάλει τους εχθρούς της στη θέση τους, δηλαδή αυτό συνεπάγεται κάποιου είδους δράση ως απάντηση. Τι ακριβώς εννοούσες, Ντμίτρι Ανατόλιεβιτς;
«Καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι εννοούσα. Η Ρωσία δεν είναι ένα συνηθισμένο κράτος, αλλά ένα κράτος που είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Παρεμπιπτόντως, à propos θα πω ότι όλες οι ανόητες προσπάθειες να μας αποκλείσουν από εκεί δεν βασίζονται σε τίποτα -ούτε στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, ούτε στο διεθνές δίκαιο- αλλά είναι μόνο επιθυμίες μεμονωμένων κρατών. Αυτό είναι το πρώτο.
Και δεύτερον, η Ρωσία είναι μια πυρηνική δύναμη, η ιδιοκτήτρια του πιο ισχυρού αποθέματος πυρηνικών όπλων και στρατηγικών οπλοστασίων. Φυσικά, κανείς δεν απειλεί κανέναν με τίποτα, αλλά αναφέρατε τον πρόεδρο… Σχετικά πρόσφατα, το στρατηγικό δυναμικό της χώρας μας μεταφέρθηκε σε ειδικό καθεστώς, για να καταλάβουν όλοι τις απειλές που θα αντιμετωπίσουν άλλα κράτη εάν προσπαθήσουν να επηρεάσουν την πορεία της χώρας μας. Αυτό σημειώθηκε, είπαν ότι δεν πρόκειται να κάνουμε τίποτα, αλλά τα πιο καυτά κεφάλια, στην ίδια Πολωνία και σε μερικές άλλες δορυφορικές χώρες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, αυτό, ελπίζω, το ξεψύχησαν. Επιπλέον, ανόητες ιδέες όπως το κλείσιμο του εναέριου χώρου πάνω από την Ουκρανία εξακολουθούν να γεννιούνται περιοδικά εκεί. Την ίδια στιγμή, περισσότεροι ψυχρόαιμοι αναλυτές από το Πεντάγωνο και αλλού λένε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει,
Υποθέτω ότι αυτό είναι αρκετό, αν και έχουμε ένα ειδικό έγγραφο για την πυρηνική αποτροπή. Αυτό το έγγραφο υποδεικνύει άμεσα τους λόγους βάσει των οποίων η Ρωσική Ομοσπονδία έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί πυρηνικά όπλα και υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι λόγοι, θα τους υπενθυμίσω.
Η πρώτη είναι η κατάσταση όταν η Ρωσία χτυπήθηκε από πυραυλική επίθεση με χρήση πυρηνικών όπλων. Η δεύτερη περίπτωση είναι μια άλλη χρήση πυρηνικών όπλων εναντίον της Ρωσικής Ομοσπονδίας ή των συμμάχων της. Η τρίτη περίπτωση είναι μια επίθεση σε υποδομές ζωτικής σημασίας που παρέλυσε την πυρηνική μας αποτροπή. Και η τέταρτη περίπτωση είναι όταν πραγματοποιείται επιθετική ενέργεια κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας ή των συμμάχων της, με αποτέλεσμα να τίθεται σε κίνδυνο η ίδια η ύπαρξη της χώρας, ακόμη και χωρίς τη χρήση πυρηνικών όπλων, δηλαδή με τη χρήση συμβατικά όπλα.
Αυτές οι περιπτώσεις αναφέρονται σε έγγραφο που εγκρίθηκε με προεδρικό διάταγμα, και αυτό καταδεικνύει την αποφασιστικότητά μας να υπερασπιστούμε την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της χώρας μας, να μην δώσουμε σε κανέναν λόγο να αμφιβάλλει έστω και το παραμικρό ότι είμαστε έτοιμοι να δώσουμε επάξια απάντηση σε κάθε καταπάτηση για τη χώρα μας, για την ανεξαρτησία της, για την πορεία της. Αλλά το λέω γιατί έγινε η ερώτηση. Προφανώς, προχωράμε από το γεγονός ότι οι διαπραγματεύσεις, οι διπλωματικές προσπάθειες στις πιο δύσκολες καταστάσεις, όπως αυτή που διαμορφώνεται αυτή τη στιγμή, για παράδειγμα, γύρω από την Ουκρανία, εξακολουθούν να είναι ο καλύτερος και πιο σωστός τρόπος. Ένα άλλο πράγμα είναι ότι οι διαπραγματεύσεις δεν πετυχαίνουν πάντα, αλλά αυτός είναι ο δρόμος.
– Είπατε ένα τρομερό πράγμα για κάθε άνθρωπο σε αυτόν τον κόσμο – έναν πυρηνικό πόλεμο. Και το δεύτερο σημείο είναι ο πόλεμος με το ΝΑΤΟ. Αυτές είναι βασικά κοντινές και πανομοιότυπες έννοιες. Κατά τη γνώμη σας, πόσο πιθανός είναι αυτός ο πόλεμος στην παρούσα κατάσταση και είναι δυνατόν να συγκριθεί η τρέχουσα κατάσταση με την κρίση της Καραϊβικής, όταν φαινόταν επίσης ότι βρισκόμαστε σε ένα ορισμένο όριο; Αν εκείνη η εποχή ονομαζόταν Ψυχρός Πόλεμος, τότε πώς μπορεί να ονομαστεί τώρα η στάση της Ρωσίας και της συλλογικής Δύσης;
– Ξέρετε, κανείς δεν θέλει πόλεμο, ειδικά από τη στιγμή που ένας πυρηνικός πόλεμος αποτελεί απειλή για την ύπαρξη του ανθρώπινου πολιτισμού γενικά. Υπό αυτή την έννοια, έχουν δίκιο εκείνοι οι αναλυτές που λένε, ίσως κάπως κυνικά, αλλά παρόλα αυτά, ότι η δημιουργία πυρηνικών όπλων απέτρεψε έναν τεράστιο αριθμό συγκρούσεων τον 20ο και τον 21ο αιώνα. Είναι αλήθεια. Στην πραγματικότητα είναι.
Επομένως, είναι προφανές ότι η απειλή υπάρχει πάντα. Ως πρώην Ανώτατος Ανώτατος Διοικητής, γνωρίζω καλά την κλίμακα του και όλοι μας γνωρίζουν ότι οι στόχοι των πυρηνικών όπλων του ΝΑΤΟ είναι στόχοι στη χώρα μας και οι κεφαλές μας στοχεύουν στόχους που βρίσκονται στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Επομένως, πρέπει πάντα να το σκεφτόμαστε αυτό και να ακολουθούμε μια υπεύθυνη πολιτική. Αυτό, στην πραγματικότητα, είναι όλο.
Όσο για την κρίση της Καραϊβικής, για ευνόητους λόγους, δεν τη θυμάμαι, απλώς διάβασα γι’ αυτήν. Είναι αλήθεια ότι είχα την ευκαιρία να μιλήσω με έναν από τους συμμετέχοντες – με τον Φιντέλ Κάστρο.
Ξέρετε, αυτή είναι μια διαφορετική κατάσταση, ένας διαφορετικός κόσμος – δεν υπάρχει Σοβιετική Ένωση, Σύμφωνο της Βαρσοβίας, δεν υπάρχουν πολλές ψευδαισθήσεις. Πολλά πράγματα λείπουν, αλλά παρόλα αυτά, τα διδάγματα από την κρίση της Καραϊβικής στη συνέχεια μάθαιναν τα πάντα καλά. Αυτό είχε μια απογοητευτική επίδραση σε όλους – την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, το ΝΑΤΟ, τη Σοβιετική Ένωση, το Σύμφωνο της Βαρσοβίας.
Τότε υπήρχε πραγματικά ένας ψυχρός πόλεμος, τώρα η κατάσταση είναι, κατά τη γνώμη μου, χειρότερη από τότε, γιατί εκείνη την εποχή οι αντίπαλοί μας δεν προσπάθησαν με τέτοιο βαθμό μανίας να φέρουν την κατάσταση στη Σοβιετική Ένωση σε σημείο βρασμού. Σε κάθε περίπτωση, ήταν συγκαλυμμένο, δεν επιβλήθηκαν κυρώσεις σε βιομηχανίες ή γεωργία, πόσο μάλλον προσωπικές κυρώσεις.
Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό κανενός να επιβάλει κυρώσεις σε Μπρέζνιεφ, Ποντγκόρνι και Κοσίγκιν. Αυτοί, φυσικά, καταλάβαιναν ότι ήταν άσκοπο, όπως και τώρα, αλλά τότε τουλάχιστον είχαν το μυαλό να μην το κάνουν. Τώρα όλοι βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Εισήγαγαν κυρώσεις, αλλά είναι απαραίτητο να επικοινωνήσουμε, έστω και μόνο για να αποφευχθούν τυχόν ανεπιθύμητες συνέπειες, συμπεριλαμβανομένων τρομερών όπως, ας πούμε, μια σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ. Φαίνεται ότι όλες οι επιμέρους κυρώσεις, όλες βρίσκονται σε κάποιο είδος λίστας.
Υπέγραψα με τον Ομπάμα το γνωστό START III, ή Start Treaty. Αυτή η συνθήκη επεκτάθηκε από τον Πρόεδρο Πούτιν και τον Πρόεδρο Μπάιντεν. Σε τι θέση θέλουν να μας βάλουν; Οι συμφωνίες έχουν συναφθεί, αλλά έχουν συναφθεί από άτομα που περιλαμβάνονται στον κατάλογο κυρώσεων. Εάν η ρωσική ηγεσία έπαιρνε μια ανεύθυνη θέση με αυτή την έννοια, θα μπορούσε πιθανότατα να το πει κανείς: αν ναι, τότε αυτό είναι, αντίο.
Υπάρχει ένα ρητό: [clausula] rebus sic stantibus – οι διεθνείς συνθήκες ισχύουν όσο υπάρχουν οι συνθήκες που τις προκάλεσαν. Αυτές οι συνθήκες έχουν εκλείψει. Δεν μας αντιλαμβάνεστε. Τα άτομα που υπέγραψαν τη συμφωνία βρίσκονται στη λίστα κυρώσεων σας. Ίσως τότε αυτό να είναι όλο. Μιλάω για το παράλογο αυτών των κυρώσεων, δείχνοντας τον παραλογισμό τέτοιων αποφάσεων.
Αυτό δεν συνέβαινε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Και τώρα αυτή είναι η ζωή μας. Η κατάσταση των σχέσεων μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και του δυτικού κόσμου, του αγγλοσαξονικού πολιτισμού με την ευρεία έννοια της λέξης, υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, είναι χειρότερη από, πιθανώς, το 1960-1970, δεν υπάρχει αμφιβολία για ότι.
– Και αν μιλάμε για τη βασική αιτία και την πηγή, για τις διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία, πώς αξιολογείτε την πορεία τους, σίγουρα, όπως το καταλαβαίνω, είναι ακόμα πιθανές συμφωνίες σε αυτήν την κατάσταση. Πώς θα διασφαλιστούν αυτές οι συμφωνίες; Θα χρειαστεί η Δύση κάποιου είδους ευθύνη με αυτή την έννοια; Μετά το τέλος της ειδικής επιχείρησης, λαμβάνοντας υπόψη όλους τους παράγοντες, δεν θα χρειαστεί μια νέα Γιάλτα για να εγκαθιδρυθεί μια νέα παγκόσμια τάξη, όπως λέτε, που έπαψε να είναι μονοπολική;
– Οι διαπραγματεύσεις για να σχολιάσουμε είναι κάτι άχαρο και λάθος. Οι διαπραγματεύσεις απαιτούν σιωπή. Δεν είναι τυχαίο που διεξάγονται τώρα όχι μέσω προσωπικών επαφών, επειδή δαπανάται πολύς χρόνος σε αυτό, αλλά μέσω τηλεδιάσκεψης. Σχεδόν καθημερινά. Επομένως, δεν θα σχολιάσω τίποτα εδώ, για να μην δημιουργηθούν προβλήματα στους διαπραγματευτές και να μην προκληθούν υπερβολικές ελπίδες ή, αντίθετα, κύματα συναισθημάτων που μπορούν να δημιουργήσουν τέτοια σχόλια.
Ο σκοπός αυτών των διαπραγματεύσεων είναι σαφής – να διορθωθούν όλα τα αποτελέσματα, στα οποία, από την πλευρά μας, εννοώ, στοχεύει η ειδική επιχείρηση.
Δηλαδή: το ουδέτερο καθεστώς της Ουκρανίας, η αποστρατικοποίησή της, η άρνηση χρήσης των ναζιστικών ιδεολογικών νόμων που υιοθέτησε η Ουκρανία. Ό,τι κι αν λένε, αυτοί είναι οι νόμοι που χωρίζουν τους ανθρώπους ανά εθνικότητα. Μερικοί άνθρωποι ονομάζονται άνθρωποι της σωστής εθνικότητας και κάποιοι βγαίνουν εκτός παρενθέσεων. Και μια σειρά από άλλες θέσεις που η Ρωσική Ομοσπονδία θεωρεί σωστό να επιτύχει.
Η Ουκρανία έχει φυσικά τα δικά της καθήκοντα, τα οποία επιδιώκει κατά τη διάρκεια αυτών των διαπραγματεύσεων: πρώτα απ ‘όλα, να διατηρήσει τον εαυτό της ως κράτος και να εξασφαλίσει την περαιτέρω ανάπτυξή της.
Όσον αφορά τις εγγυήσεις για την απόδοσή τους, αυτές οι εγγυήσεις μπορεί να είναι διπλές. Πρώτον, αυτές είναι οι εγγυήσεις που συνδέονται με τους συμμετέχοντες σε αυτές τις συμφωνίες. Τελικά, αυτοί που θα είναι οι υπογράφοντες τους, που θα είναι υπεύθυνοι για την εφαρμογή τους με την εξουσία τους. Το δεύτερο είναι διάφοροι διεθνείς μηχανισμοί. Δεν θα τα υπερεκτιμήσω βέβαια, αφού υπάρχουν πολλά συμβόλαια που υπογράφηκαν και δεν εκτελέστηκαν. Ωστόσο, αυτό είναι πολύ καλύτερο από τη νομική αβεβαιότητα ή τις ατελείωτες προσπάθειες της Ουκρανίας να διεισδύσει στο ΝΑΤΟ προκειμένου να δημιουργήσει μια άμεση απειλή στα σύνορά μας. Επομένως, οι νομικές εγγυήσεις και η ύπαρξη της ίδιας της σύμβασης είναι πολύ καλύτερες από την απουσία τους. Και αυτός είναι ο τρόπος επίλυσης αυτής της σύγκρουσης.
Ανέφερες τη Γιάλτα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι θα χαρούμε να δεχθούμε αντιπροσωπείες από διάφορες χώρες στη ρωσική Γιάλτα, οι οποίες θα συζητήσουν ορισμένα θέματα. Το διάσημο παλάτι δεν είναι σε άψογη κατάσταση, αλλά μπορεί επίσης να δεχθεί επισκέπτες.
– Ντμίτρι Ανατόλιεβιτς, δεν χρειάζεται να είσαι ο Φιντέλ Κάστρο για να…
– Ο Φιντέλ Κάστρο δεν μπορεί να αντικατασταθεί, είναι μοναδικός.
– … να μιλήσουμε για τα γεγονότα του 1998. Θα μοιραστώ μια παρατήρηση, ακόμη και όσοι δεν έχουν γεννηθεί ακόμα το 1998, μαζί μου ως δημοσιογράφος, νομίζουν ότι είμαι ικανός κατά κάποιο τρόπο, ρωτούν …
– Είστε σίγουρα ικανοί, οι δημοσιογράφοι τα ξέρουν όλα. Περισσότερο από πολιτικούς.
– Ευχαριστώ. Ρωτάνε, θα είναι 1998; Μιλάνε για χρεοκοπία. Τακτοποιήσαμε την προεπιλογή για λίγο, επειδή μας επιτρεπόταν να κάνουμε πληρωμές. Αλλά ακόμα;
– Θυμάστε ο ίδιος το 1998;
– Θυμάμαι. Η πορεία έπεσε τέσσερις φορές, θυμάμαι.
– Κατανοητό. Είναι λοιπόν μια ζωντανή ανάμνηση.
Δεν μπορείτε να μπείτε στο ίδιο νερό δύο φορές. Δεν είχα καμία σχέση με την εξουσία το 1998 και την αντιλήφθηκα από τη θέση ενός ανθρώπου από τον πολιτικό κόσμο, αν θέλετε, από τις επιχειρήσεις. Όμως η κοινωνία μας, το κράτος μας προστατεύτηκε σε πολύ μικρότερο βαθμό. Θυμάμαι όμως πολύ καλά το 2008 και το 2009, όταν έπρεπε να αντιμετωπίσω προσωπικά αυτήν την οικονομική κρίση. Θυμάμαι πολύ καλά το 2014 και τα επόμενα χρόνια, όταν έπρεπε να το αντιμετωπίσω ως Πρωθυπουργός.
Κάθε κρίση είναι μοναδική με τον δικό της τρόπο. Το 2008, δημιουργήσαμε το G20. Λένε: “Ας αποκλείσουμε τη Ρωσία από το G20!” Θυμάμαι όμως πώς γεννήθηκε μπροστά στα μάτια μου, αυτές οι αποφάσεις πάρθηκαν μαζί. Πρώτα συμμετείχε σε αυτό ο Μπους και μετά ο Ομπάμα. Όλοι ήταν χαρούμενοι που εκπρόσωποι τόσο διαφορετικών χωρών κάθονταν στο ίδιο τραπέζι – η Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και η Ινδία. Και ήταν ένα σχήμα που προέκυψε με συναινετικό τρόπο, στη βάση της ομοφωνίας. Και τώρα μας λένε: «Ας αποκλείσουμε». Όχι, παιδιά, είναι αδύνατο! Ήσουν εσύ που μας καλέσατε στο “επτά” τότε το όγδοο μέλος. Είναι άλλο θέμα, είναι το δικό σου κλειστό κλαμπ, αν δεν θέλεις να μας δεις, φύγαμε από εκεί, μας “ζήτησαν” από εκεί. Και τώρα αυτός ο σύλλογος δεν έχει καμία απολύτως σημασία, στην πραγματικότητα. Το G20 είναι ένα άλλο θέμα, αλλά αυτό το G20 μας βοήθησε να ξεπεράσουμε την κρίση του 2008.
Γιατί μιλάω για αυτό; Η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα είναι διαφορετική. Εκείνη την εποχή, όλοι αντισταθήκαμε στη διεθνή οικονομική κρίση που σχετίζεται με την εμφάνιση μιας οικονομικής φούσκας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Και το συλλογικό μας καθήκον ήταν να αντισταθούμε σε αυτό. Και τα καταφέραμε, παρεμπιπτόντως. Με διάφορους βαθμούς επιτυχίας, αλλά, παρόλα αυτά, απέσυραν την παγκόσμια οικονομία και τη ρωσική οικονομία μάλλον γρήγορα.
Και τώρα όλα αυτά που συμβαίνουν είναι απλώς ένας οικονομικός πόλεμος, όπως είπε ένας υπουργός από τη Γαλλία, τον οποίο κήρυξαν στη Ρωσία. Κήρυξαν οικονομικό πόλεμο στη Ρωσία. Και προσπαθούν να κάνουν αυτόν τον πόλεμο χωρίς κανόνες. Γιατί; Ρώτησες, δεν είχα χρόνο να απαντήσω. Τι είναι γραμμένο στα πανό κάθε καπιταλιστικής κοινωνίας, οποιασδήποτε οικονομίας της αγοράς; Σεβασμός στην ιερή ατομική ιδιοκτησία!
Τι κάνουν? Αρπάζουν τα περιουσιακά στοιχεία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, ακόμη και της Κεντρικής Τράπεζας, και μιλούν ακόμη και για αποκλεισμό αυτών των περιουσιακών στοιχείων – δηλαδή για κρατικοποίησή τους. Λοιπόν, ακούστε, αυτός είναι ένας πόλεμος χωρίς κανόνες. Ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτού του πολέμου – η καταστροφή ολόκληρης της παγκόσμιας οικονομικής τάξης. Πρόκειται για μια προσπάθεια γενικά σε εκείνες τις οικονομικές αξίες που έχουν διαμορφωθεί στον πλανήτη μας, πρωτίστως στην Ευρώπη, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, στη χώρα μας και αργότερα στις ασιατικές χώρες από τα τέλη του 18ου έως τις αρχές του τον 19ο αιώνα. Δηλαδή, είναι μια απόρριψη των γενικών θεμελίων μιας οικονομίας της αγοράς. Τι μπορώ να πω εδώ: αν δεν τους είναι ακριβό, ας το κάνουν, αλλά για προφανείς λόγους, αυτό, φυσικά, θα προκαλέσει μια συμμετρική απάντηση από τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Αλλά, από την άλλη πλευρά, τόσο η πρόκληση που δεχθήκαμε όσο και η αντίδραση που πρέπει να δείξουμε μπορεί να είναι πολύ, πολύ αποτελεσματική. Έχω πει πολλές φορές, αλλά αυτό είναι αλήθεια: αν δεν είχαν ανακοινώσει κυρώσεις κατά της Ρωσίας το 2014, θα είχαμε πολύ πιο αδύναμη γεωργία, αυτό το καταλαβαίνουν όλοι πολύ καλά. Πήραμε και κλείσαμε τις προμήθειες τους, με αποτέλεσμα να έχουμε υψηλό επίπεδο επισιτιστικής ασφάλειας.
Ελπίζω ότι σε αυτήν την κατάσταση, οι συνάδελφοι από την κυβέρνηση θα μπορέσουν να βρουν επαρκείς λύσεις για να τονώσουν την ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας, συμπεριλαμβανομένης της αεροναυπηγικής, της αυτοκινητοβιομηχανίας και των πολύ σημαντικών για εμάς τομέων της μικροηλεκτρονικής και των τεχνολογιών πληροφορικής. Πρέπει ακόμη να λύσουμε αυτά τα προβλήματα. Τώρα θα είναι πιο δύσκολο να αποφασίσουμε, αλλά, από την άλλη, δεν έχουμε καμία ελπίδα για κανέναν. Σε αυτή την περίπτωση, θα αναγκαστούμε να λύσουμε μόνοι μας αυτά τα προβλήματα.
– Αν είναι δυνατόν τότε, επίσης σε μια πολύ σημαντική ερώτηση. Πολύ ενδιαφέροντες είναι και οι συνάδελφοι από τις δυτικές χώρες. Λένε ότι θα σας κόψουμε τα πάντα, αλλά το αέριο δεν μπορεί να είναι με πετρέλαιο, καλά, απλά επειδή θα είναι πολύ κακό για εμάς τους ίδιους, θα παγώσουμε, φυσικά, θα εξοικονομήσουμε τώρα, κάποιοι προτείνουν βήματα σε αυτό θέμα. Ωστόσο, απέφυγαν ακόμη από κυρώσεις που σχετίζονται με τον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Ταυτόχρονα, λένε ότι στο μέλλον θα θέλαμε να εγκαταλείψουμε το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο από τη Ρωσία. Πόσο πραγματική είναι γι’ αυτούς η απόρριψη των ρωσικών ενεργειακών πόρων και δεν θα έπρεπε, ίσως, να μην το περιμένουμε τώρα, αλλά απλώς να λάβουμε μόνοι μας κάποια μέτρα; Και από αυτή την άποψη, η χθεσινή απόφαση για τη μετάβαση στα ρούβλια, πώς θα εφαρμοστεί; Πώς θα εφαρμοστεί αυτή η απόφαση;
– Λοιπόν, ενώ αγοράζουν, ας αγοράσουν. Κανείς δεν αρνείται τα χρήματά του, αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Καυχιούνται και αυτοί. Λοιπόν, είναι καλό για τους Αμερικανούς να επιδεικνύονται – έχουν διαφορετικούς προμηθευτές, είναι απομονωμένοι από την Ευρώπη, φυσικά δεν είναι τόσο συνδεδεμένοι με την προσφορά μας. Αρνήθηκαν να πάρουν το λάδι μας, αν και αυτό προκάλεσε προβλήματα γνωστά σε όλους. Και ο Μπάιντεν θα θυμάται ακόμα πόσο κοστίζει ένα γαλόνι βενζίνης, γιατί η Ουκρανία είναι πολύ μακριά και η βενζίνη σε ένα βενζινάδικο κάπου στη μέση της Αμερικής κοστίζει χρήματα που δεν κόστισε ποτέ. 10% πληθωρισμός, πότε ήταν έτσι στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής; Έτσι θα θυμούνται ακόμα την αμερικανική διοίκηση, θα λένε ευχαριστώ πολύ για αυτό που κάνουν με την οικονομία τους, προσπαθώντας να επηρεάσουν τους Ρώσους.
Ξέρεις, είμαι γενικά φιλοσοφημένος για αυτό. Αυτός είναι ο πλούτος μας – τόσο το φυσικό αέριο όσο και το πετρέλαιο, πρέπει να τον ανταλλάξουμε με τους Ευρωπαίους, με τους Ασιάτες εταίρους μας. Γενικά, μια φορά κάθε 50-70 χρόνια γίνεται επαναπροσανατολισμός όλων των πηγών ενέργειας. Δεν ξέρω τι θα συμβεί το 2050, ποιος θα είναι ο κύριος φορέας ενέργειας, η πηγή ενέργειας: το υδρογόνο ή άλλες τεχνολογίες. Απλά δεν ξέρω. Επομένως, πρέπει να προετοιμαστούμε και για αυτό.
Τώρα όμως αυτό είναι ένα σημαντικό μέρος του εισοδήματός μας και είμαστε υποχρεωμένοι να λαμβάνουμε όλο αυτό το εισόδημα. Ταυτόχρονα, σίγουρα, υπό τις παρούσες συνθήκες, κοιτάμε τις ασιατικές αγορές και σκεφτόμαστε πώς να διαφοροποιήσουμε αυτές τις παραδόσεις. Εάν οι ευρωπαίοι φίλοι μας βιάζονται πολύ με την έννοια ότι αρνούνται να προμηθεύσουν από τη Ρωσική Ομοσπονδία, αρνούνται το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο μας. Είναι πολύ δύσκολο να γίνει αυτό, γιατί το 40% του φυσικού αερίου προέρχεται από τη Ρωσία και περίπου το ένα τρίτο των προμηθειών πετρελαίου. Αλλά θα ήταν τιμή. Θέλουν να το ξεφορτωθούν, να το ξεφορτωθούν. Το μόνο ερώτημα είναι σε ποια προοπτική. Πρέπει επίσης να σκεφτούμε τι να κάνουμε με αυτό.
Και αν μιλάμε για τη χθεσινή απόφαση, για την οποία μίλησε ο Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν, για τη μετάβαση σε διακανονισμούς σε ρούβλια. Μου φαίνεται ότι αυτό είναι προφανές. Μας είπαν: «Παιδιά, κλείνουμε θέσεις ανταποκριτών με τις εμπορικές σας τράπεζες, οι διακανονισμοί σε δολάρια και ευρώ είναι απαράδεκτοι, το SWIFT δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε σχέση με τράπεζες που έχουν επιβληθεί κυρώσεις, τουλάχιστον μερικές από αυτές». Λοιπόν, τι θέλουν; Το μόνο νόμιμο χρήμα στην επικράτεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι το ρούβλι. Σε αυτή την περίπτωση, λέμε: αφού όλα τα άλλα έχουν καταρρεύσει, πληρώστε σε ρούβλια. Ας βρουν τρόπους να πληρώσουν. Τώρα όμως γίνονται διαβουλεύσεις για αυτό το θέμα. Ας περιμένουμε να δούμε πώς θα λειτουργήσει αυτό το σχήμα. Αλλά έχει άμεση λογική.
– Όσο για το Nord Stream. Οι Αμερικανοί βιάζονται να τον θάψουν…
– Βιάζονται.
– Το λένε και σωρό από μέταλλο, χρησιμοποιούν πολύ συγκεκριμένο λεξιλόγιο. Κατά τη γνώμη σας, υπάρχουν κάποιες προοπτικές για αυτό το έργο, όσον αφορά την ίδια την υποδομή, πόσο θα διαρκέσει χωρίς να χρησιμοποιηθεί, χωρίς καμία τεχνική συντήρηση, χωρίς φόρτωση;
– Δεν είμαι ειδικός στην ανθεκτικότητα της υποδομής του Nord Stream, υπάρχει σίγουρα ένα περιθώριο ασφάλειας, αυτό που, δεν ξέρω, σαφώς δεν μετριέται σε μήνες, αυτό είναι προφανές. Αλλά σε σχέση με μεγάλα οικονομικά έργα, ξέρετε, παρά το κάπως συναισθηματικά υψηλό υπόβαθρο της συνομιλίας μας λόγω αυτών των γεγονότων που συμβαίνουν και των παθών που βράζουν, είμαι πάντα αισιόδοξος σε σχέση με τα οικονομικά έργα. Βλέπετε, υπάρχουν ορισμένοι νόμοι, αν και οι φίλοι μας προσπαθούν να τους παραβιάσουν, γενικοί οικονομικοί νόμοι που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Τα χρήματα έχουν επενδυθεί, το έργο είναι σημαντικό, χρήσιμο, οικονομικά αποδοτικό για όλους τους συμμετέχοντες. Επομένως, οι συγκρούσεις έρχονται και παρέρχονται, αλλά το χρήμα και η οικονομία παραμένουν.
Πιστεύω ότι το έργο Nord Stream 2 έχει πολύ ευνοϊκό μέλλον. Μπορεί να εξελιχθεί σε κάθε περίπτωση, εάν οι εταίροι του διαλόγου μας αναστατώσουν το κεφάλι τους κάποια στιγμή και θυμηθούν ότι έχουν φορολογούμενους, υπάρχουν ψηφοφόροι και υπάρχουν ορισμένα κοινωνικά καθήκοντα που πρέπει να επιλυθούν. Όχι μόνο για να βλάψουν τη Ρωσία, αλλά για να λύσουν τα πιο σημαντικά καθήκοντα για τις οικονομίες τους. Προσπαθήστε να βοηθήσετε τους ανθρώπους σας. Βεβαιωθείτε ότι οι λογαριασμοί που λαμβάνουν οι φορολογούμενοι είναι εύπεπτοι.
Απλά είναι αδύνατο να μην το πεις. Μόλις πήραν απόφαση στη Γερμανία για το Nord Stream 2, τι έγινε; Αυτό που είπαμε έγινε. Οι λογαριασμοί μεταπήδησαν αμέσως σε ασύλληπτους αριθμούς. Δύο χιλιάδες ευρώ και πάνω, εκεί στην κορύφωση.
Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι πολύ πρόσφατα, πριν από μερικά χρόνια, αφορούσε το φυσικό αέριο από αγωγούς και όχι για τις επιτόπιες συναλλαγές. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, η τιμή άνω των 400-500 δολαρίων ή ευρώ φαινόταν γιγάντια. Και εδώ είναι οι αριθμοί. Λοιπόν, τι είναι καλό; Τίποτα καλό. Ως εκ τούτου, είμαι προσεκτικός αισιόδοξος σε αυτό το θέμα.
– Πιστεύετε ότι σε κάποιο μέλλον θα επιστρέψουν σε εμάς και δυτικές εταιρείες, εταιρείες που τώρα ανακοινώνουν μαζικά την απόσυρσή τους;
«Φυσικά και θα επιστρέψουν. Το ερώτημα είναι πότε και με ποιες απώλειες. Βλέπετε, είμαστε μια αρκετά μεγάλη αγορά, μερικές φορές λένε μια αγορά premium. Έτσι, αν θέλουν να εγκαταλείψουν μέρος του εισοδήματός τους, καλά, ας αρνηθούν, μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτό, αλλά δεν θέλουν να αρνηθούν, πραγματικά μας λένε ήσυχα ότι, λοιπόν, περιμένουμε το αποτέλεσμα την κατάσταση, ελπίζουμε σε μια ειρηνική διευθέτηση της σύγκρουσης που σχετίζεται με την Ουκρανία. Αλλά από την άλλη, μην μας εξαγνίσετε ακόμα, μην μας απομακρύνετε, μην εισάγετε εξωτερικό έλεγχο, μην μας εθνικοποιήσετε, γιατί θέλουμε να επιστρέψουμε.
Κάποιος, κατά τη γνώμη μου, από τους γραμματείς τύπου, είτε στις Ηνωμένες Πολιτείες είτε σε άλλη χώρα, δεν θυμάμαι, είπε ότι δεν επηρεάζουμε με κανέναν τρόπο, με κανέναν τρόπο τη θέση των μεγάλων εταιρειών, αυτό είναι ένα εσωτερικό τους κάλεσμα , αυτή είναι η αστική τους θέση, έχουν πάρει και πετάξει αυτό το λάσο πάνω τους, οι ίδιοι θέλουν να δώσουν λεφτά, θέλουν να φύγουν οι ίδιοι από τις αγορές, ας τιμήσουν τον Μαρξ. Ο Μαρξ λέει ότι ο καπιταλιστής δεν θα εγκαταλείψει ποτέ πρόσθετο κέρδος. Έτσι, αν δεν υπήρχε η κολοσσιαία πίεση από τις κυβερνήσεις αυτών των χωρών, των χωρών του δυτικού κόσμου, ούτε μια εταιρεία δεν θα φαγούραζε να φύγει. Αυτή είναι λοιπόν μια εντελώς πολιτική ιστορία. Και οι πολιτικές ιστορίες τείνουν να υπάρχουν για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Η οικονομία με αυτή την έννοια είναι αιώνια.
Μένουν ακόμα μερικά φιλοσοφικά ερωτήματα.
– Ναί. Ξεκίνησα και άφησα την Έλενα να τελειώσει.
– Σας παρακαλούμε.
– Οι κυρώσεις επηρέασαν απολύτως όλους τους τομείς. Και υπάρχει η αίσθηση ότι αν νωρίτερα υπήρχε ένα σιδηρούν παραπέτασμα που η Σοβιετική Ένωση κατέβασε ανεξάρτητα μεταξύ της χώρας μας και μεταξύ άλλων χωρών, τώρα υπάρχει η αίσθηση ότι θέλουν να το κατεβάσουν βίαια και να αναγκάσουν τη χώρα μας να μετατραπεί σε ένα είδος Βορρά Κορέα. Δηλαδή το παίρνουν, αλλά ο κόσμος αντιστέκεται, καταρχήν δεν το θέλει κανείς, αλλά οι μηχανισμοί κινούνται και τους γυρίζουν. Όπως η Βόρεια Κορέα, στην οποία επιβλήθηκαν άγριες κυρώσεις, όπως η Κούβα, όπου τα αυτοκίνητα είναι της δεκαετίας του 1960, και, πιθανότατα, υποτίθεται επίσης ότι κάπου θα επισκευάσουμε και θα πάρουμε ZaZas από τις δεξαμενές αερίου μας.. .
Συγγνώμη, το πούλησα. Κάποτε είχα ένα αυτοκίνητο Zhiguli, ένα επτά θα μου έπιανε τώρα.
– Προφανώς, αυτός ήταν ο υπολογισμός. Πιστεύετε ότι στη σημερινή κατάσταση, και όσον αφορά τη Ρωσία, θα είναι δυνατό να επιτευχθούν τέτοιοι στόχοι στο χειρότερο σενάριο;
– Κανείς δεν το σκέφτεται. Αν και κατά τη διάρκεια της συνέντευξής μας επέκρινα τις διανοητικές ικανότητες των ανθρώπων που επινοούν αυτές τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι εκεί, υπάρχουν και εκείνοι που καταλαβαίνουν τι συμβαίνει.
Βλέπετε, όλοι καταλαβαίνουν, συνειδητοποιούν ότι με όλο τον κολοσσιαίο σεβασμό μας για τους φίλους μας από την Κούβα, από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, η Ρωσία δεν είναι Κούβα ή Βόρεια Κορέα. Η Ρωσία είναι Ρωσία, είναι η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, είναι μια κολοσσιαία οικονομία, είναι μια πυρηνική δύναμη. Επομένως, όλες οι κατασκευές τους ότι τώρα μας σπαργανώνουν, όπως κάποτε ήταν η ΛΔΚ ή η Κούβα, και θα κρατηθούν σε τέτοια κατάσταση, δεν βασίζονται σε τίποτα, είναι αδύνατο. Είναι απλά αδύνατο. Ακόμα κι αν το επιθυμούν μεμονωμένοι εκπρόσωποι της πολιτικής τους ελίτ.
Ναι, υπάρχουν δυσκολίες, θα πρέπει να ξεπεραστούν, αυτό είναι προφανές. Δυστυχώς υπάρχουν τόσο σε επίπεδο κράτους όσο και σε επίπεδο νοικοκυριού. Αλλά, πρώτον, δεν είμαστε ξένοι σε αυτές τις δυσκολίες, και δεύτερον, αυτές δεν είναι, ξέρετε, μοιραίες δυσκολίες. Αυτό δεν συγκρίνεται με τις τρομερές δοκιμασίες που πέρασε η χώρα μας τον 20ό αιώνα. Θα πω κι άλλα. Αυτά δεν είναι καν τα προβλήματα που είχαμε στο κεφάλι μας όταν ο κόσμος αντιμετώπιζε τη νέα πανδημία του κορωνοϊού. Τότε ήταν που πραγματικά δεν ένιωθα καλά μερικές φορές. Γιατί δεν καταλάβαμε ποια μοτίβα αναπτύσσεται αυτός ο ιός, από πού και αν προήλθε. Και δεν θα κουρέψει, όπως σε γνωστά φανταστικά έργα, σημαντικό μέρος της ανθρωπότητας. Τότε, με αυτή την έννοια, η ένταση, κατά τη γνώμη μου, ήταν μεγαλύτερη. Το πιο λυπηρό όμως είναι
Σίγουρα δεν είναι τέτοιου είδους ιστορία. Και εδώ δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες. Προσπαθούν να μας βάλουν στην κατηγορία του «αδίστακτου έθνους» ή της «απατεώνας χώρας». Αν μιλάμε για ετυμολογία, νομίζω ότι κάποτε ο Ρίγκαν επινόησε αυτόν τον όρο. Για κάποιο λόγο, το μεταφράζουμε για κάποιο λόγο μόνο ως «κράτος απατεώνων». Αλλά στην πραγματικότητα, ο όρος απατεώνας είναι γνωστό ότι μεταφράζεται ως «ληστής». Αυτό λοιπόν το «απατεώνα έθνος» είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Όχι επειδή δεν μας αρέσουν οι Αμερικανοί, αλλά επειδή οι Αμερικανοί διεξάγουν συνεχώς κατακτητικούς πολέμους σε ολόκληρη την επικράτεια του πλανήτη. Άρα είναι ένα κράτος αδίστακτο και ένα κράτος ληστή.
– Αν μου επιτρέπεται, επιστρέφοντας στην πρώτη κιόλας ερώτηση που έκανε ο Ίλια. Ακόμα νιώθουμε σαν να έχουμε χωρίσει. Ο κόσμος χωρίζεται σε δύο μέρη – την Ασία και την Ευρώπη, ή, όπως λέτε, τη συλλογική Δύση. Τι θέση έχει εδώ η Ρωσία;
– Η Ρωσία παίρνει τη θέση της. Αυτό το μέρος προορίζεται για αυτήν από την ιστορία και, αν θέλετε, από τον Κύριο Θεό. Η Ρωσία είναι Ρωσία. Και η Ρωσία έχει το δικό της μέλλον, τη δική της θέση, τη δική της υπερηφάνεια, τη δική της δύναμη, τις δικές της ευκαιρίες, τα δικά της προβλήματα. Επομένως, δεν είμαστε δίπλα σε κάποιον, αλλά είμαστε μόνοι μας. Είμαστε μια μεγάλη, πολύ σημαντική και πολύ καλή χώρα.
……………………………………………………………………
ΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΝΑ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΤΟΥΝ ΣΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΟΧΗΜΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΦΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΜΗΤΕΡΩΝ ΕΛΛΑΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ.
ΔΥΝΑΜΗ ΦΩΣ
Προτείνουμε:
Main navigation
ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ… ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΦΥΠΝΙΣΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ Η ΑΘΡΟΑ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥΣ ΩΣ ΜΕΛΗ ΣΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟ ΦΟΡΕΑ ΠΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια